Agustín Fernández Paz

da Wikipedia galega

Hoxe morreu o meu mestre Agustín Fernández Paz, prolífico escritor de literatura xuvenil e profesor, durante varias décadas, de lingua e literatura galegas. A nosa xeración de alumnos do IES Rosais II tivo a sorte de estudar baixo as súas ensinanzas en cuarto de ESO, pero eu coñecín a Agustín anos antes, cando vivía no meu mesmo edificio e a miña nai nos levou á miña irmá e a min a pedirlle que nos adicara "Contos por palabras". "Para Enzo e Constanza, que van ser uns lectores estupendos", asinou.

Pola miña experiencia, Agustín era ante todo unha boa persoa. Lémbrome dunha ocasión na que eu estaba a debuxar garabatos (claro) no meu libro de galego, e el o viu pero no canto de enfadarse admirou os meus debuxos, dicindo que o facía moi ben. A xenerosidade e sinxeleza de Agustín déronme tanta vergoña que non deixei de atender ó resto das súas leccións no que quedaba do curso. Nunca, nunca lle escoitamos unha palabra máis alta ca outra, nunca perdeu os nervios, sempre tiña boas palabras para connosco.

A última oportunidade de interactuar co mestre foi a través do Twitter, que usaba con elegancia para pór de relevancia as inxustizas da sociedade actual. Gracias á rede social puiden felicitar o seu derradeiro aniversario: uns 69 anos que son cruelmente escasos para unha persoa do seu calado, literario e humano.

Descansa en paz, mestre. Non te imos esquecer.